İşte, yürüyor, yürüyor bak
Bu sokağın yalnızı,
Düşleri çalınmış, yere serilmiş,
Ayaklar altına alınmış,
Yıldızlar bile surat asmakta
Görünmemek için kaçmakta
Sanki yürüdüğü bu yol bile ikiye ayrılmakta,

O son yazdığı şiir bile
Dökülmeden tellere
Yitip gidiyor umut
Dirilmeden her seferinde,
Niye böyle, neden söyle
Açılmaz sana hiçbir kapı
Kapanır, ardı sıra kapanır
Bulunmaz derdin dermanı

Söyle sokağın yalnızı, söyle nereye?
Yine düş kurmaya,
Yine yalnız kalmaya,
Yine umut aramaya,
Yine hayatta kalmaya,
Yine genç olup, yine aşık olmaya

Bir zamanlar aşka doydun,
Kömür gözlere şiir yazdın
Kalmadı şimdi tek satırın
Çoktan geçti onsekiz yaşın
Ne erişilmez hayallerin
Ne de o zalim kömür gözlün,
Gitti gelmez gençliğin geri,
Ayrılık vaktidir şimdi�