gittin

ayrılırken buz tutmuştu ellerin

terk ettin

çaresi yoktu artık soğumuştu kalbin



dudaklarımda sıradan sözcükler

vedalaşmayı bile beceremedik aslında

alnımda duran o ince çizgiler

ve sana bakan son bir bakış kaldı arkanda



dudaklarımda sıradan sözcükler

vedalaşmayı bile beceremedik aslında

alnımda duran o ince çizgiler

ve sana bakan son bir bakış kaldı

arkanda



gittin

içimde kaldı ayrılık

gittin

bak yok artık ne bir ışık ne aydınlık,

terk ettin

kalbimde yara aldı

terk ettin

bak bir etrafına her taraf karanlık



herkes düzmece bir yalana büründü

benden önce

herşey düzmece bir oyuna gömüldü

senden sonra



içimde parçalarca aşkın kaldı

benimle olan

benimle kalan,

kalbimde yığınlarca hatıran kaldı

ve de hâlâ sözcükler kelimeler cümleler var

benimle konuşan

tenimde bedenimde

ve de her yerimde



hepsi de dışarı çıkıp korkuttular beni

aynalara bakamaz oldum

hiçbir şey avutmadı beni

yaşamıma sığmayan bir şey kaldı

içimde



ayrılık çoğalarak girdi günlerime gecelerime

senden başka kim bilebilir ki

benim hâlimi,

ayrılık artarak beni hapsetti içine

hâlim şimdi perperişan

görünüyor

ve sonbahar hüznüne benziyor pencerede

senden başka kim beni anlayabilir ki.