SİRAÇ - MİĞFER
Burası neresi anne? Sahi niye buradayız diye
Başlayan sorulardan oluşturduğum işte cümle mabedim
Vadesi bilinmez ruhuma 23 yıllık emanetim
Yüzüme vurulan hatalardan saklandığım miğferim
Teselliyle merhem olmaz yok bu işin şakası
Düşe kalka yaraya tuz basanlardan kurtulma çabası
Kaçırılan fırsatların hıncıyla vurulan dizlerin isyanı
Papatya fallarında aradığım bir mutluluğun mimarı
Hararetli bir gençlikti işte geldi geçti devran bitti
Geriye teptiğin bu kalpten şimdi hangi kollardasın sevgili
Harbi kaçıncı bakışta koklattın gül bildiğim kendini
Yapacak işim çok git başımdan şimdi git!
Döner devran geçer zaman geride hep bir kargaşa

Övülen akranlarda gördüğüm bir tek mübalağa
Laf dinlemez bir haytayım aklımda Rap itikâftayım
Tuttuğum yas erken bitti düne göre kardayım

Tekin değil burası engebeli yollardan ibaret
Bu tedirginlik başa iş açacaklara işaret
Derde çare değil para pul bahtı git de karda bul
Ben Rab'ın şefkat tokatlarının yola getirdiği bir kul
Olmazsa olmazların ipini çeker ne garip bir saadetin
Kırık bir kalbin uçurumunda asılıdır ismi cesedin
Ismarlama duygularla ayakta kaldı benliğim
Islık çaldım ardından geri bakmıyor bu geçmişim
Selam verdik de günah mı aldın sustun öyle muhterem
Bu ne üslup bu ne bakış garip olan mıyım yoksa ben
Yalancı bir tebessüm bulur mutluluk köprüsünden geçerken
Ardına bakmaz bir ömür yine bir perde kaparken
Kafam bozuk soran olursa evde yok de anne
Gönlümün baharında fırtınaya tutuldu içimdeki kafile
Bin bir çeşit nebat, canlı eğiliyor Rabbi sahibine
İstekler bitmiyor bakiymiş gibi insan dene biçare