Verse 1:
'Nasılsın?” dediklerinde acıktım diyorum
Hayat yalnızken, zor geçiyormuş
Çorap gibi kaçırıyorum aklımı yeniden
Yiğidi öldürüp, hakkını yediler

Ben bir akşam üstü üşüdüm üstümü örttün
Panjursuz ruhumda bu perde lükstü
Hak etmediğim kadar iyi davranırdın
Değer bilmeyi bilmiyordum idamla anıldım

Hayat sormaz, asla 'var mı istediğin?”
Boston'dan yollanan Isaiah Thomas gibiyim
Ruh halim değişken olmasaydı hayat daha kolaydı
Bipolar yalnızlığıma umudum olaydın

Neyim var ve neyim yok? Epey bir yol
Bebeğim kov beni, bu yol gözüküyorken ne yapabilirim?
Dahası delilik! Harbi nasıl edelim?
Münasip bedenim... E razı gelelim.
İkimiz belki dağıtabiliriz

Nakarat:
Geriye dönmek istedim de yol biraz dar
Her gün aynı yemeği yerdik o terasta
Duymak istemezsin belki beni birazdan
Her geçen gün özlüyorum Mersin'i biraz daha

Devrilir betonlar, tuzaklarımı sorma
Mükemmeldir gözlerine bakıp yok olmak
Hayal ederken bir gece uzaklarımız olmaz
Seni öpen ben olurum dudaklarını yormam

Sana söz verişimdi
Şair değil ressam olsaydım, gözde resimdin
Öyle uzaklardan beni gözleme şimdi
Belki Mersin'i değil seni özlemişimdir

Verse 2:
Nasıl yaşarım hayalsiz ya da haz almadan
Bu bir döngü Pazartesi'den Pazar'lara
Sana değmek isterdim en az nazar kadar
Zaman gerek bize zaman dedim, zaman zaman

İnsan zor unutur dudaklarını kanatanı
Sigara kadar olmasa da bağımlılık yaratırım
Geçmişte tek derdim derse geliyor mu?
Dersler bitti sonrasında serseri oldum

Bir kuyuya taş attım kırk akıllı çıkaramadı
Taş gibisin de pardon çıkaramadım
Deme bana 'deli hayırdır ne iştir?”
Senden sonra böyle oldum baya bi' değiştim

Ben bir akşam üstü düştüm üstüme bastın
Kaldırımın günahı yoktu küsmedim bu yüzden
Senden sonra da yanlışlar yaptım bebeğim
O gün bugündür mutluyum da o gün bugün değil

Nakarat:
Geriye dönmek istedim de yol biraz dar
Her gün aynı yemeği yerdik o terasta
Duymak istemezsin belki beni birazdan
Her geçen gün özlüyorum Mersin'i biraz daha

Devrilir betonlar, tuzaklarımı sorma
Mükemmeldir gözlerine bakıp yok olmak
Hayal ederken bir gece uzaklarımız olmaz
Seni öpen ben olurum dudaklarını yormam

Sana söz verişimdi
Şair değil ressam olsaydım, gözde resimdin
Öyle uzaklardan beni gözleme şimdi
Belki Mersin'i değil seni özlemişimdir