Durup düşündüm önce sayfalarca yazmak ekerdi derdime
kırıştırıp atılmış sözler vardır derdime
sıkıldım artık ağır gelir bu yük omuzlarımda
dünya yakın bir külfet bir yol buldum doğru cehenneme
hissedilmiş her bir his yakın gelir bu kalbe solmadan
kulaklarımda bir ses kaybolurdu sual sormadan
yıkılmış onca sayfa terk ederken hayat yolunda
kaçıp gidende bendim iz bırakmadan
satırlarım soğurdu benden zorla yazdım kelimeleri
satılmış kalabalıklarda debelenirdim ileri geri
yok yanımda kalmasın iyi gün dostu istemem
dünde vardı bolca hala sayamadığım gidenleri
çıkar için yanaşma hayrım yok ki kendime bile


yuvarlanır giderdim anca hayrım değmez şerrime
hayatı yakala kollarından sor bakalım derdi ne
cevap alırsan şayet hazır ellerimde beyaz bir kurdele
artık tek tek karanlık odam
yine tek dedim tekken sen yokken
varlığında benim hislerim
boğuldu yine ellerim semada
artık dinlemem senin ninnini
çok değil bu hayat bana
yakışıp pek bir girdap
sevemedim uzaktı ellerin