'Aklından zoru var!” Zifir yüreğime der:

'Aklında zor var.”

İnanırım buna çünkü insanın

Gerçekten aklından zoru var.

Delirdik, inadına inadına çalışıp kafayı yedik köleyiz hepimiz.

Delirdik, aklımızdan zorumuz var beynimizi kemirdik ve yarına kalmadan

Delirdik, düşünmeyi düşünmeden erteleyip değiştik ve her günün sonunda

Delirdik, insanın yükü ruhundan ağır ama ruhu bayat kuru kemik gibi

Ne bekliyordun ahmak bu samimiyet fazla

Saygısızca zaman geçiyordu bana.

Doldurup günü dedim ki boşluğu azalt

'Boşluk sensin!” dedi ya ben kendime zararım.

Kendimle münakaşa edip yine azaldım.

Tabi bundan haz aldım. Tamamlandım yamandım.

Sonrasında yeri bulup dediler ki otur.

Uyuşturuldu bedenim suallerde solup.

Bakarız çaresine günümüz ölünce

Dünümüz bugünden farkı acaba ne?

Gelişmeden değişiyor vicdanı yine.

Bunu kadere yoruyor, çabası boş yere.