Haklıydım,haksızdım,yanılmıştım,yıkıldım
Sonlara alıştım ama bu son farklı anladım
Çünkü ayrılamadım senle var olmak istedim
Hislerim zirvede olsada şu anda sensizim
Kalbimden gitdin gideli gözüm yaşlı yolunu gözlerim
Sözlerim kontrolsüz hani nerde benim ümitlerim
Gözlerine baktığımda her şeyi gizler,devam ederdim
Sanırım gücümü kaybettim,kalmadı eski halim
Nerde ümitlerim, ışık tuttum ama bulamadım
Karanlık çöktü,kimseden cevap alamadım
Bir mum ışıyla ben hep senin gözleri aradım
Yanılmışım,haykırmışım,ağlamışım,ne çare
Gidene kal diyemem ben,aslında biraz çekingenim
Sözlerimi engelleyemem ben,çünkü her zaman benim
Son ümitlerimle beyaz bayrağı hep ben çektim
Hürriyetim benim elimde ama solmuş benliğim
Yarınımdan umudum yok,geçmişi özlerim,sensizim
İleride her şey aynı kalacak ben bundan eminim
Söylenecek son sözü söyledin ve terk ettin
Kendime haps oldum şimdi,ellerimi kelepçeledin

Nerde ümitlerim pas tutmuş sayfalarda mı saklı?
Nedir bu ağlamaklı gözleri yaşlı haykırışları
Herkesin vardır bir sabrı ama artık kalmadı
daha ne kadar hasret tozları kapımı aralayacaktı?

darbeler hep beni bekler,pasifliğimi gözler
ani bir hareketle beni yere serer,gülerler
benim için yazılmış kader aleyhime işler
ve böyle bitmez hepsi kötü sona devam eder
kendi içimde ağlıyorum,yaş düellosu veriyorum
arenada yarışıyorum ve zararı kendime atıyorum
yaşıyorum ama boşuna nefes alıyorum,biliyorum
yalnızlık paylaşılmadıkça daha da somurtuyorum
aklımı soyutluyorum,pek çok darbe alıyorum
ruhum öldü,sağlam vücudum yok,nefret ediyorum
kin kusuyorum kanımdaki zehirini koruyorum
hastalık tüm vücudumu kapladı sanırım ben ölüyorum
yetiş yardımıma ve pamuk ellerini uzat
ben tutamasamda sen beni sakın bırakma
arkamdan ağlama,gözyaşları sahte aslında
hayattayken sen yanımda olmayınca,her şey boş�
benim kalbimi aldılar,sevgim yok oldu,soldu
bitti gibiydi her şey galiba geldi herkesin sonu
şimdi elveda demek için hazırladım sonsuz yolu
ve gözlerimi yumdum,yıldızları izledim,hava bulutlu�