Rashness verse:
Herkes kadar benim de gülmek hakkım
Sen de dost olup ağlatma olmasın bu zulme katkın
Üzülmek artık refleks her anım depresyon her anın kompleks
Biz de soğan ekmek sizlerde cornflakes
Yaklaş çığlıklarımı saklar bu parklar
Ömrümü çaldı sahte arkadaşlar, fakatlar
Kendi yağında kavrulan şartlar gergin şakaklar
Sokaklara köle olmuş aşklar hayatlar
Her şey ağlayarak başlar, aydınlıklar kararır
Kabir azabından beter bu evrenin yaşam alanı
İnan yalanın bini bin para ne örf var ne adet
Bir de benim sesimden dinle ilk tokadını babamın
Bir kafesteyim, gözden gönülden ırak
Yüreğim nasır bağlar ayaz kokarken bu sokak
Bu azap bu rash ne farkeder ki aynı hayat
Odam sis odam duman günüm boktan kafam kıyak
Nakarat (Rashness)
Donup kalacak başıklarım
İşlerken zaman aleyhine
Arayacak gözlerim çözümü
Kim ne ederse kendine
Yakmı, eski anıları
Sanki yaşanmamış gibi rol yapıyorum yine
Her şeyi yoluna koymak istesem bile
Hiçbir şey geçmiyor elime
Azap HG verse:
Anlatmak istediğimi anlamadın hiçbir zaman
Öyle bir yerdeyim ki yok yanımda kalan
Talan edilmiş ruhum samanlaşmış beyinlerle
Hayatın ortasında kalan koskoca bir yalan
Herkesin kendince sorunları kendince oyunları
Derdiyle vurulan boyunları var
Tabut dar, düşünme sar, saçlarımda kar
Bilmiyorum bu yazdığım kaçıncı bar
Saymadım, bittim kalmadım
Kendi fişimi çektim sen yüzünden yanmadım
Ulaştığınız mutlu sonlara ben hiç varmadım
Fakat başardığım tek şey milyonlarca kalpte
Var adım, yok tadım
Defalarca öldüm ama hortladım
Korkmadım, yokladım sen sormadın
Kendine hiç, cevaplarını soruların