Verse 1:

İstifamı verdim aşka..intikamı bıraktım arşa..

hayaller var parça parça..gördüklerim başka başka..

bastığım bu tahta yaşsa..kalem kasvet dağını aşsa

hüsran benden uzağa kaçsa..papatyalarım tekrar açsa..



Açan güneş umut saçsa..hayat yolu dağ yamaçsa

ayağıma dikenler batsa..gözlerimden yaşlar aksa..

en zayıf anımı kollarken gözlerin elinde bıçakla..

tutsa Rabbim ellerimden aciz kulum kalk diyip..



Huysuz kalbim attığın çığlıkların arşı aştı

dost görünen şu hayatla tam yirmibir yılım savaştı

aşk alevini söndüren yağmurlar malesef durdu

aferin attığın zehirli ok tam kalbimden vurdu..



Mutlu olan iki aşık sade hayallerde varsa

aşk dedeğimiz kavram eğer iki gönle darsa

varsın almasın gönlüm..sevgin buram buram taşsın..

kalemimden dökülen her kelime kalbine ulaşsın..





Nakarat:

Sor son kez arkana bak da sor hadi

neden böyle olduk biz

senle ben





Verse 2:

Gönül terazimi içime dolan kasvetin ağdırır

göz çukurlarımda biriken yağmurları kim yağdırır

koca ömrü yazdığı satırlara hangi şair sığdırmışta

elimdeki kalem mi bi ömrü satırlarıma sığdırır..



Bu gece de uykularıma güzel gözlerin savaş açmış

dört yanımı aşılmaz kirli duvarlar kuşatmış

aşkla beslediğim bülbüle senin gülün taş atmış..

ben öldürmek istesemde aşkı kalbim yaşatmış



Beslediğim duygularım sağnak sağnak saçlarına yağsa

uslanmaz huysuz yüreği kasvet yerine aşkın sarsa

katkanılmaz feryadımı umursamaz yüreğin duysa

istemem ben sende kalsın aşk denilen duygu buysa..



Kaç bahar geçti..kaç nisan yağmuru ıslattı gözleri

yazdığım hangi satır sence eritir bu özlemi

oynadığım her rolümde kimliğimi gizledim

ufak bi sır veriyim..ben seni çok özledim..





Nakarat:

Sor son kez arkana bak da sor hadi

neden böyle olduk biz

senle ben





Verse 3:

Hayat bana bir rol yazmış ben sadece oynuyorum

daha yazarken bile bak cehennemi boyluyorum

sevmek alev alev yanmaksa ateşte ben hazırım

bir kibrit çak yüreğime daha neyi bekliyosun



Umut tarlasına ektiğim ekinler baş vermedi

hiç bir hasat zamanı bu yürek muradına ermedi

sermedi tek darbede yere gururu bu kalem

haksız yere ne kimseyi ne de aşkı yermedi



Bırak desen de bırakmaz yakamı lanet gurur

atmak istedikce tam kalbin ortasında durur

sence savunmasız kalbi gururdan aşk mi korur

bence kalbe en büyük darbeyi sevgi vurur



Yastığımda aşkından arta kalan göz yaşları

kalbime tekrar tekrar attı ellerindeki taşları

gül bahcemde öten bülbül seni anlatmaktan yoruldu

içindeki aşkın ise nefessiz kaldı boğuldu..