Verse 1:
Sana harman yakın olmak.
Deli gönlün beni almaz.
Bir zamandan gelir hikayeler derim 'anlat bana durma”
Sense 'bir anlamı yok” dersin
Sadece bir kaç palavra
Bense 'yok anlamı çok” derim
Hadi anlat bana durma
Evveli var tüm hayatın zemheri yalnızlık gibi.
Bir hayal doğurdu dünya dediler mahşer-i arsızlık gibi bu
Bazısı ahlak dedi çok lazım,
Ahmak dedi daha lazım.
Bazısı lan bak dedi bana ben lazım,
Aşk var dedi bir de Nazım
Nazım deyince durma!
Orhan Veli var bak iz bırakır.
Sana sen, bana ben, anlasak onu bir de biz bırakır
Sana matiz bu ömrüme güz bırakır.
Sana hapis bu gönlüme söz bırakır.
Bana kavisli mermini yolla,
Utanır çocukluğum bi yüz kızarır

Nakarat x2: Gülce Duru & Ozbi
Hadi!
Adımı geri ver, tadımı geri ver
Bir kuşa deli de, uçuşu geri ver
Susmaktan yoruldum!
Susmaktan boğulduk!

Verse 2:
Yalana boğsa durma yine anlat,
Dudağın etsin gözlerimi ahmak.
Geceye bakma sen öfken ağlar,
Bir tutam olsa da, dağı unut sen
Düşler korkuya zincirlenmiş.
Biri yenmiş, biri beymiş, biri deymiş tüm hayata
Havasına ölümlü çığlığı karıştı, siktir dedi kara tahta;
Bak benle yazılan kara bahta, evrimleştim her ahta
Dünyan tepe taklak, hep yat kalk, var çatlak
İyi bak! Kim kaltak? Kim korkak? Kim hortlak? Ha?
Yandı bu conta, attı yine bak sigortam.
Kafa beyinle güzeldir evlat, lakin bir çoğu sunta
Sense hiç susma! Anlatsın içindeki yosma.
Aklım yavaşlayan tosbağa, aklım sanki bi kavanozda.
Ruhum yazılan kartpostal, özgürlüğe çözüyor bir postal.
Sana tükenmiş aşklar durağında, sensizliğe toslar

Nakarat x4: Gülce Duru & Ozbi
Hadi!
Adımı geri ver, tadımı geri ver
Bir kuşa deli de, uçuşu geri ver
Susmaktan yoruldum!
Susmaktan boğulduk!