Çiçeklere su vermeyi unutma demiştin
Bugün ilk kez papatyalara su vermedim

Gözler değil sözler değil
Söylenmeyendir yaralayan
Kuru dalda kalan son yaprak gibi bekledim
Geldiğindeyse mevsim kıştı
Kuru bir soğuktu bahar
Papatyaları soldurdun sen

Gittikçe uzaklaşıyor gözlerin gözlerimden
Ya bu gözler senin değil, ya bu dünya yalan
Kimin gözleri bu gök ırmaklardan boşalan
Beni ağlattın sen

Yurtsuz bir gemisin açık denizlerde biliyorum zor
İnsanlar soruyor seni benden ağrıma gidiyor
Hangi denizlerdeysen söyle kalbim oraya liman
Bir ırmağı kuruttun sen

Parça parça bir kalbi kim onarabilir yeniden
Bitmiş bir aşkın ağrısını ne dindirebilir
Sevgili değil sevgiyi aradığına inanmıştım ben senin
Bir aşkı öldürdün sen