YAŞAMAYA DAİR

Yaşamak şakaya gelmez

Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın

Bir sincap gibi mesela

Yani, yaşamanın dışında ve ötesinde

Hiçbir şey beklemeden

Yani bütün işin gücün yaşamak olacak

Yaşamayı ciddiye alacaksın

Yani o derece, öylesine ki

Mesela kolların bağlı arkadan sırtın duvarda

Yahut, kocaman gözlüklerin

Bembeyaz gömleğinle bir laboratuarda

İnsanlar için ölebileceksin

Hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için

Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken

Hem de en güzel, en gerçek şeyin

Yaşamak olduğunu bildiğin halde

Yani öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı

Yetmişinde bile mesela zeytin dikeceksin

Hem de öyle çocuklara filan kalır diye değil

Ölmekten korktuğun halde

Ölüme inanmadığın için

Yaşamak yani ağır bastığından

Diyelim ki

Ağır ameliyatlık hastayız

Yani beyaz masadan bir daha kalkmamak ihtimali de var

Duymamak mümkün değilse de biraz

Erken gitmenin kederini

Biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına

Hava yağmurlu mu diye bakacağız pencereden

Yahut da yine sabırsızlıkla bekleyeceğiz

En son ajans haberlerini

Diyelim ki

Dövüşülmeye değer bir şeyler için

Diyelim ki cephedeyiz

Daha orada ilk hücumda

Daha o gün yüzü koyun kapaklanıp ölmek de mümkün

Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu

Fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz

Belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu

Diyelim ki hapisteyiz

Yaşımız da elliye yakın

Daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının

Yine de

Dışarıyla beraber yaşayacağız

İnsanları, hayvanları

Kavgası ve rüzgarıyla yani

Duvarın arkasındaki dışarıyla

Yani nasıl ve nerede olursak olalım

Hiç ölünmeyecek gibi yaşanacak

Şiir : Nazım Hikmet Ran

Müzik : Anonim