Taşlar konuşsun benimle artık taşlar
Yalnızlıktan sıkıldım
Yitik bir ömür kaldı kapı gıcırtısıyla uyanan
Halılar anılara ezdirir oldu kendini de
Tahta parke üzerine yapışıp kaldı.
Bir kapı kulpu eğilmez oldu edayla,nazla
Senelerce heyhat!
Müthiş kış oldu da
Yanan şömine önünde bir saki bir de ben...
Sandalyeler oynamaz
Rafta kaldı en yeni tabak çanak
Müthiş bir soğuk var dışarıda
Şömine başında ise bir saki bir de ben

Gaz lambasını boşuna yakmışız be saki
Yalnızlık uyku mu getirirmiş ki?
Ama sen nerden bileceksin be dostum
Dur dur kızma hemen
Zırvaladım ben yine
Seni adamdan saymayan mı varmış?
Sen hep varsın can dostum
Konuşmadan duruşun var belki
Ama varlığınla vücud buluyorum
Efkarım diniyor.
Biliyor musun yıllarca bu evde yaşadık hanımla
Ama birgün bile sohbeti demlemedik
Kızdık,darıldık birbirimize; didişip durduk her gece
Şimdi sen kaldın birtek
Seninle iyi demleniyoruz ama bu viranede
Hanım görse ne üzülürdü be
Şimdi dışarısı ayaz mı ayaz
Şömine başında bir ben varım bir de saki adındaki köpeğim.