intro:
bugünün karası var gözlerimin karası kadar
arasın tarasınlar bulana kadar
zaten bu şehirde gözlerimin
kapanası varr
verse:
yanlızlığın tadını hiç çalmayan telinde anlayabilirsin
senin çok umrundadır ama kimsenin umrunda değilsin
ne bilirsinki halimide dışardan mutlu demek kolay
gelde bir sor beynimde yaşıyom libya kadar olay

eski bir dostu gördüm değişen hiçbişey yok
bende zayıfladım ve biraz boy attım hepsi bu
zamanla acılarımı pembeye boyattım fakat
geçen 4 seneye baktığımda değişen hiç bişey yok

gözlerinde ısık yoksa gelecegin karanlık
sıcaklık bsarsa tenini gittiğin yol bataklık
bende katettim biraz yol ndense hepte tuzaklı
sus hakkın yok sen söyle simdi kim haklı

anlatacağım çok ama belirsiz imgelerim
hergün aynı terane gidiş geliş sanki kerhanedeyim
monoton evet sabahın geceden yok farkı
varsa eğer tek farkı aydınlıkmı bence değil

sigaramı yakcam ama ateşimde yok
gidenlerr geri gelmez ceremeside bol
hayal görürüm saman alevide bol
18 senedir yaşıyomda elimde hiçbişey yok
insan bu hayatta tek başına yapamaz bir işi
hayat otobüsüne binersin çaresiz ama kimse uzatmaz bir kişi
herkesin bir rotası vardır ki gidişi
gördüğün ilk durakta inmek ise mantık işi

kuytulardayım araladım puslu sayfamı
kustuysada kalemim sustu her lafım
kar payım yok zararına yaşıyorum bu hayatta
attığım her zarda hep yek gelmesine hiç şaşmadım

ağlasanda gözyaşını silenmi var
yolum dar anlatsamda sikleyenmi var
ha bire karaladımda sayfaları
anıları alsamda karşıma yanımda olanmı var

gidenlere ağladım bu vicdanımın kararı
kağıda anlattımda anında karardı
sikimde değilsiniz ben anılara küsmedim
sizi değil ben sevdiğim yüzlerinizi özledim