İSTANBUL SUSMAZ
verse 1
üzerime sinsi bi kara bulut yapıştı kaldı
ellerim yapış yapış göz yaşlarımdan
mutluluk hep başkasına yakıştı bana zaman vardı hep dayan
ne kadar sürecek bu halim
saadet gene ikmale talim
su gibi akıp giden bu ömür bendi yoktur önünde
hep adamlarını yollar ilkten teşrifleri akabinde
ne mevkiler kat ettide kimselere eğmedi boyun
galip belli sus be adam bu tek taraflı bi oyun
diz kapaklarım kabuk bağlamaz yaralarım hep nemli
belki vardır bi merhemi ama ecza dolabım tam takır
sende keyifler çakır ben ayalı çok oldu
uykular ziyan kabuslar yastığıma yuva kurdu
ben ağlasam istanbul susmaz sel alır buraları
sığmaz içime taşar gider kalbimin enkazları
tek bi hamlede it beni ipin ucundayım zaten
canım desen yollarında daha fazlasını isteme benden
NAKARAT
kader hasrete örer ağını
sensizlik ölümden beter
nereye koysam sığdıramam
bu ne biçim bi dert
nasıl bir keder

verse 2
insan ömrü dediğin o bodur ağacın cılız yaprakları
her sonbahar dökülür imitasyondan tomurcukları
sende baharsa bi bak etrafına kıyamet insan
güz olmaya gör Negro tek başınasın vallahi o zaman
kader hangi motiflerini dokur
açmış ellerini Kunala sabır okur
anca duaları musubetlerden korur
neden bütün güzel anlar çabuk son bulur bilmiyorum
kederler buz kalıbında kendini korur korkuyorum
soğuk kanlı bir yalnızlık mahalime pusu kurmuş
etrafımda milyonlarca beşer olmuş neye yarar
senden başkası bana zarar çıkar peşinde zavallılar
madalyonun iki yüzü var yazık ki bilmiyorlar
zamanın kastemeyeceği tek şeydir gözlerin
en zehirli yılanlardan beter sözlerin panzehirimsin benim
senden gelsin ecel bana kanat yanar aşk uğruna
aşka uçmayan kanat neye yarar Allah aşkına
Negro Kunala