zamanla alışırsın boşa geçmiş hatıralara
karanlık gibiydi sensiz etraf sarıl bana
gitme ona solar çünkü güllerim
benim her saat aklımda olan senin o gül tenin

altı yıldır yıllanmıştı sana olan aşk şarabım
uykusuzluk dibine vurdu gözlerimse kan çağanı
bitmez dediğimiz her konuda bitmiştik
sevdiğim kadın için ben kadehlerce içmiştim

sen gecemin zifirine güneş gibi doğmuştun
kışıma yaz, dünüme gün, ay ışığım olmuştun
kabus olup uykularımı ne kadar bölsende
aşk denen bu açlığa ben seninle doymuştum

aklım başımda değil sahiden bilmiyorum
gök, yüzüne yansıyınca yağmur olup damlıyorsun
sonra gelmiş git diyorsun, nasıl gideyim özledim ben
onca biriken anıyı nasıl sileyim gözlerimden