Yeni bi' sabah, yeni bi' gün
Yine bi' kabus, yine bi' mağrur insanlar
Yine de bağırır insanlar
'Kalk! Yok mu işin gücün?”
Ölsek keşke topyekün
Soyu tükense tümünün

Bakmasam da arkama
Annem geliyor aklıma
Bir daha uyanmaya
Kalmamış gücüm ama
İstiyorum ki gönlü böyle yanmasın
Beni yaşla dolmuş gözleriyle aramasın

Yakın dostlarım biçare anlamaya çalıştılar
Hallerim keyifsiz, istemsizce alıştılar
Boynumda ilmik hayal ederken ben
Biri yanıma yanaştı, yakama yapıştı

'Benimle kal” dedi
Baktı gözlerime sanki anlamış gibi, kavramış gibi
'Benimle kal” dedi
'Bak bu çözüm değil, sorunların hiç sorun değil”

Korkmuyorum, sonunda ölücem
Ve nihayet toprak olucam
Belki üstümde çiçek açacak
Ama o da solacak, elbet o da kuruyacak

Bu ne biçim bi' dünya?
Yiyip, içip, ölmeye mi geldik buraya?
Dostum 'Neyin var?” diye sorunca
Ben de dertlerimi anlatınca

'Benimle kal” dedi
Baktı gözlerime sanki anlamış gibi, kavramış gibi
'Benimle kal” dedi
'Bak bu çözüm değil, sorunların hiç sorun değil”