[Nakarat]
yol yakınken gidelim burdan yerin bin kat altına
yeryüzünde isyan gerçek dışı bu paranoyak
dünya
[Verse 1]
içimde var bir dünya tel örgülerle çevrili
savaşlar var içinde yıllar yılı sürüp giden
kan gölüyle yıkandı şehit gazi bu şehirde
kızgın değilin lakin sinir harbi suretimde
patlak veren olaylar ve ortasında masumlar
her bi cihat ölüm demek sonda cennet olsada
parça parça olmuşlar tanıyamazsın şimdilerde
isimsiz bütün mezarlar kardeşlerim nerdeler
çokmu asi gördün beni yoksa gördün çaresizmi
hangi ironi tarif eder yaşadığım bu ruh halimi
ayna tut bi geçmişine sende benden farksızdın
onca kalbi kırıp geçtin kabul et ki haksızdın
gün gelir devran döner zaman akar geriye doğru
keşke dersin anlamaz ağlasanda nafile
tek dostum rapim benim senin dostun
maddiyatsa
sen paranla yokluk çek ben rapimle zenginim
[Verse 2]
kanla beslenen bunca zihniyet ölüm kalım
mücadeleyle kazanılan tüm savaşlar ortasında
öldü kaldı birileri sen ne kadar duymasanda
gereksizdi eylemin sen nekadar konuşsanda
ektiğiniz tohumlarlar şimdilerde hep zehir
nerde gençlik orda utanç türk toplumu ne halde
extazili çocuklar 18 yaş altı hepsi
özgürlük sanarlar bunu bu ülkenin sakinleri
savaşma hep seviş mantığıyla süre gelen olaylar
yozlaşan düşünceler beyinlerde örümcekler
sınır çizmek gereksizken bomba atmak işmi
sence
ortadoğunun kızgın nefesi şimdi enselerde
çek elini ekmeğimden israil ve amerika
ülkemin damarlarınadan boşal artık dışarıya
söyle artık gerçeği sen islamın katili
kan nehirlerinde boğdu insanlığın tarihini