yine gece vakti yine kamufula ettim kendimi yine geceme dair bir ben
yallız bu şehirde senden uzak sensiz senli şiirlerde bulurum kendimi
ama artık bunada geç oldu bak yarına dostum kalmadı sendin kustun kinini
çektin gittin ellerimde bir avuç doslusu gül
yılmadı gözlerim yılmadı aramaktan ağlamaktan bıkmadı gözlerim
melankoli doldu sözlerimde adın başka çınladı kulaklarıma artık yabancı
sayamadı kalbim adını unutmadı kapalı bunu hiç başaramadı
gömdüm adını kalbim mezarın olsun uyu hadi ayrılık sen adını koydun
vardı anılarızmız vardı yaşanılan o güzel anlar fotoğraflardamı kaldı
canlılıık kalmadı artık hayatım monotanlaştı harbiden
sen din evet gözlerimde bir fer sendin evet dudaklarımda bir gülücük
sendin evet umuda yükselişim sendin evet tek kelime sendin sen aşkım
her gününümün sabahı senle başladı senle doğduk bu güne senle geldik
yalanmı yaşanan yalanmı söyele yalanmı aşkımız haydi yalan de
her gün şahit bizle doğdu güneş bizle batacak bu aşka üzerine
karanlık akacak belki buna şahit olmayacak olmayacak gün
kaybettin artık gözlerimi
kaybettin artık sevgimi sen
kaybettim gücüm yok artık
kaybettim kendimi artık
sabra gücüm yok sabredemedim hayli zormuş ayrılık
anladım bunu günden güne ben kendime sordum
hata nerde kimde belkide hiç kimsede
kader deyipte geçmek varmı
kör talih hep bizemi karşıydı
ikimiz besledik bu aşkı ama
bak yinede bu aşk öksüz kaldı
sayılı gün tez geçermiş ama benim sayılı bigünüm bile yok artık
yaşamam yanlış tek başına bu hayat bu adama hayli vurmuş ve hayli yormuş
susmuş artık sesi çıkmaz acılar ahbabı oılmuş sonmuş bu acı artık oda yokmuş
artık gün batımında oda elveda etti