doğruluğu yoksa hiçbişeyin inanmazdım olduguna lakin
göz önünde ne yaptıgın umrumda değil hiçbirisi ben inatla sakin
olamam cıldırmak üzereyim be kötüyüm anla bugün ve yasin
dedi cıkmak için çabala kendine gel artık bitti unut be kanki
bi noktada haklı tabi – ne oldugunu bilemez oda
bin oktava çıktı sesim bağarmaktayım bu odada
kara bağlanan gecenin ışığını yakıp aydınlığa cıkamam ama
güneşe adını yazarım belki yardımcı olur oda sevdiğimi anlamana
neyse dedim önüne bak unuturum elbet gün geçer
askerlik çıktı önüme dedim alahım ölüme dert keder
beni terkeden
bu kulunu gör aciz bi lütfu düşünmekteyim kan ve ter
içinde geleceği düşünen bi garibim artık umrumda değil senin çok gördüğün sevgin len
al buda gerçekler -ne kadar yazık ettiğini anla
beni dert babası yapan bi kız değil yapılan haksızlıklar ortak
gün olur dönersen ki sakın düşünme bunu hatta
sana- kapattığım kapılarda artık sürüsüne kepenk var aptal
Nakarat:
yağmuru seversin ki ıslak olsaydık
hepimiz mağrur olup karanlıktan korksaydık
elimi bırakmasan ayrılmazdık varsaydım
bugünde yalnız olup hayalinle konuşsaydım
kim olduguna dair bişey hatırlamam esas olan şeyse yok oldugunun resmi duvarda
asılı duran geleceğin yakıldığı her anımda zorla seni hatırlatan o anılar kafamda
boşladığım şeyleri önemsesem belki kazanırdım anlatırdım
en doğru şekilde yalanla tır dolusu haksızlık ve bak nasılsın
diyen en hakiki dostlarım var artık onlara sırt ceviremem
sırf beni seven onca kişi için vazgeçtim tabi çok şeyden
ama boş şeyler hepsi gelip geçici nefsini köreltir edebi yanlış olanın
esiri bu kültürün en dibinden sesleri duyulmasada ses verirler
5 kalmış tezkereninde amına koyim bitmeyen her şeyinde ben
aklına gelirim nefes alışında konusmanda her şeyinde ben
vazgeçilmiş onca hayalden geriye kalan sadece bu
müzik olsun gerisi fluu beni bul beni bu azabtan dur
diyerek kurtaracak bi kişi bulup düzene sokacak aklımı
kaybediyorum aslına bakarak kopya düzeni buu yaşamak için
başkasının yaşamını emiyomuyuz
geriyomuyum seni tatlım daha sert mektup yazacaktım
ama baktım olucak gibi değil artık rahat artık kafamın içi kustum kinimi
linsen iyi biri
bu yüzden deli gibi boşa çaba sarf edemem ben
ne bilim seni sevmiyorum mesela hayatını sikeyim en basitinden
Nakarat:
yağmuru seversin ki ıslak olsaydık
hepimiz mağrur olup karanlıktan korksaydık
elimi bırakmasan ayrılmazdık varsaydım
bugünde yalnız olup hayalinle konuşsaydım
kim olduguna dair bişey hatırlamam esas olan şeyse yok oldugunun resmi duvarda
asılı duran geleceğin yakıldığı her anımda zorla seni hatırlatan o anılar kafamda