Kendimi senin yerine koydum, kendimden tiksindim
rüyalarımı birer birer gördüm, hepsi bendim
istemedim ben böyle , alışılmadık alışıklığı
sen bilemedin ben haricindekilerin yılışıklığını
Bilemezler her gece, kendimi yargılayışımı
Aklımdan çıkanların aklıma gelip selamlaşması
ne garip bir duygudur ki ben o an ferahlaşma
çabalarındaydım ve bu yolda son noktaydım
Unutmuşsun kendini, hergün başka bedende
kendini aşık sanarsın ancak ruhun kefende
istemediğin her kişilik düzey olarak üstünde
gidemezsin sözde annen yanında yokken biryere
Kapanan her kapının anahtarı bende peşimden gelin
Üstesinden gelinemeyenin hakkından ben gelirim
kokuların sinmesi gerekmezdi bütün bedenlerin
korkuların seni yanlış yönlendirir, ben bilirim
Kendini düşünmüyosun bari karşındakini düşün
girecekleri o kadar günaha, bir ben üzülürüm
ruhun kahpelikten yanar, dökülür heryere közün
sen karşıdan bakarsın ben yüksekte görünürüm
Beni bırakın kendi kendime
Ben tek başıma da gidebilirim
sonunu bildiğim tüm savaşların
her daim üstesinden gelirim (Nakarat)
Her gün bi hal oldun ,benliğini unuttun
Konuşmak istediklerim var gibiydi ama sustum
Sen istesende artık değişmez ki huyun
Bak bu sözlerde para eder hadi artık soyun !
Kafayı yastığa koyduğunda o da pişman aslında
Mutluluğu arayıp durdun yatak-yorgan altında
Durmadan isyan ettin adaleti sorgularcasına
Geceleri mutlu uyudun sabah tanımadığın adamla
En çok yanıldığın şeydir, kendin hakkındaki fikrin
Derdin nedir ki bu kadar hep tek kalmak istedin
Kendini ne sandın ki , dumanla tıkanmış genzin
Durmak nedir bilmeden, hep inatla ben dedin.
Kötüyle kötü olup iyiyi boş yere ittin
Bilmezdi aslında içine gizlediğin o kahpeliği.
Bilinen tek şey yüzündeki sinsilikti
Baban sanardı toz pembe hayallerin var senin
(İki kalbin var olan tek dilidir Lemha,
Durmadan isyan ettin adaleti sorgularcasına)