Kolera:
Cesaretim üstün gelir korkularıma hep
Arar bulur nihayet, tablo hoş değilse eğer
Cilvesidir hayatın net
Hangi yandan baksan dik duruyorum gayet

Hayattasın kanın kaynadıkça
Doğruyu bulmak daha da zor bir yanlışa alıştıkça
Mutluluksa çok yakında kendini kandırdıkça
Varsın aklın kavradıkça
Yoksun saklandığınca, mimlendin sen bakıldıkça

Verir yüzünü ele
Zor anlarında herkes yalancı
Demek öyle deme ya deme,
Zorlandığında herkes romancı

Olmuyor karışmadan, karışmışsan birbirine
Olur diyen karışmamıştır henüz birbirine
Alışmışlık ayrı, karışmışlık ayrı
Çözme zaten, noktasına geldiğinde başlar erime

Unutabilsen keşke, ben bir iki üç deyince
Tezat renklere uyma boyun eğince
Teknolojiden sağ kalan tek değirmen döndükçe
Vardır çaresi elbet, üsteledikçe

Nakarat:
Verir yüzün ele,
Zor anlarında herkes yalancı
Demek öyle deme ya deme,
Zorlandığında herkes romancı

Var yalancılar, yalanlar
Ben sakinim lakin sözlerim hırçınlar,
Hırçınlar
Hırçınlar, hırçınlar

Sagopa Kajmer:
Söylenecek çok şeyim var, duyulmadık gürültüm
Dur diyen çok, durmadım da
Vur diyen bol anladım
Zor mücadeleyle, sabahdı vardı leyle
Baktım ettiğin o meyle, savaşmalıyım amma neyle

Sanma depom boş, benden uzak silahlar
Tarafımdan daha da düzgün diziliyor artık tuğlalar
Yangın sardı şehri herkes her yeri yağmalar
Kararınca bulut yere düşmek ister damlalar

Herkes bir dünya ve yörüngesinde uydular
İyi de görüp meğlettiler, kötü de görüp uydular
Kimse tertemiz değildi orijinalde buydular
Duyduğun o sözler ne kadar uzun boylular

Bataklığa çeker tutup duygusuz timsahlar
Sende renk cümbüşü, onlar simsiyahlar
Anlatmak istediklerim kulağında çınlarlar
Ben sakinim lakin sözlerim hırçınlar, hırçınlar

Nakarat:
Verir yüzün ele,
Zor anlarında herkes yalancı
Demek öyle deme ya deme,
Zorlandığında herkes romancı

Var yalancılar, yalanlar
Ben sakinim lakin sözlerim hırçınlar,
Hırçınlar
Hırçınlar, hırçınlar