omuzlarımda bir sızı var aşkı kalpte yaşat

omuzlarım bütün kederi acı kalır aşktan

yandığım günlerden ev yaptım baştan

ben hakkımı alamadım yeşil gozunde şanstan





kaç yaşındayım ben bu yerden kaçmak icin

kaç ykoma gecirdim kaç mustafa kovalasın

yazmak içimden gelmesede yarattı kul nefsini

fon dip ettim mutluluğu aşmadı ki mevsimi





yakıyor içimi! renksiz kurşun kalemim

elim yandı çektim dostluk eşit senedin

kaygılar var içimde kaynayan kızgın ateşte

kahramanlarım vardı ben buyuyunce





çekip gitti hepsi düşlerim de ben

azılı katilim düşündüğümde sen

neden içim karadır sorduğımda hep

zemheri ayında sokakta bir başına sonuc tek!