1. Verse:
Hayat pencerendeyim içimde sadece küçük bir umut.
Yalanların içinde hangi insan bir melek olur.
Olmıycak rüyalarının hepsini unut.
Hayallerim gerçekleşse benden daha değerli olur.
En güzel insanların bile hepsi kusur dolu.
Sahtelikler diyarında hangi insan huzur bulur.
Zaman geçtikçe dileklerinin hepsini unut.
Olmıycak duaya amin diyebilmektir umut.
Hayatında bikaç parça insan kaldı diğerleri belirsiz.
Bende mutluluğu tarif etsem hemen yanıma gelirsin.
Siması güzel olsada onun kalbinde adın değersiz.
Derlerki kibirlenme hiç bir zaman güzel değilsin.
Hayatım rüyalarında ve yeterli gözlerini kapatman.
beynimde bana ait sana bakan elli farklı apartman.
yalnızlığımdan tüm sokaklarımı sana adadım.
gülüşlerim sana diyorum hüzünlerim sen anla.
2. Verse:
Gülümse anılara işittiğin en büyük yalanlara.
Ve hayat gördüğün kadar beyaz görmediğin kadar kara.
Derdi verir sana gösterir bi insanı akla pakla.
Her gülümseyeni sevgiden yaratılmış sanma.
Gölgeme bağdaş kuran bir ay perisi hayata saygıda.
insan oğlu sevgiden bezmiş ve günlerce kaygıda.
Her derdim hayatım gibi durur askıda.
Ve zindan olan dünya bende yalan maskeleri aklımda.
Hayat: arzuladığın şeylerin olma olasılıkları.
Hayat: Yıkılmış evlerin zengin konukları.
Hayat: o saçma hayallerin boklaşmış umutları
Bugüne kadar hepimiz gökyüzü sandık bulutları.
Nasıl bi soru bu ? Nasıl bi sona vararım acaba ? bu nasıl bi hayat ?
Nasıl bi soluk bu ? nasıl bi ölüme koş der gibi hayat boşver beni.
Yok bu oyunda yok bi durun la son turumda koyar hayat tekmeyi
insan zor bulupda kolay boşverir.