45 yaşında adam ekmek parasına zorlamıştı bütün hudutları
Babam en alt katında bu dünyanın, gökyüzünde göremedi bulutları
Dün gece bir haber geldi ki köyümüze tam 300 haneyi uyutmadı
Ben çığlıklarımızı unutmadım hiç. 13 yaşındayım, Umut adım…
Ölmek doğamızda var, baba mesleği kaderin cilvesidir
Ölümün kollarında hiç kimse duyamadı babamın son cümlesini
Adaletin nedir hayat? Ölümün yaşam üzerini çizmesi mi?
Ya da kim daha kirlidir artık? Kaderimi yoksa simsiyah çizmesi mi?
Annecim hissetmiyorum… Söyle, bendeki bu yara keskin mi?
13 yaşında bir çocuğun hayatı, hayaline bulaşan kana teslim mi?
Babamın resmine bakıp da dedim; ”Hiç akılda kalan eskir mi?”
Halden anlamaz ki bu insanlar, ona göre masada bir tabak eksildi!
Ben canımdan oldum lan, daha başka bir gerekçe var mı?
Fakir tanımayan bir adalet ve de ona yazılan her dilekçe kanlı
Saatine beş lira verilen bu ölümün ucunda bir bekçi var mı?
İşçiydi falan, büyük adamdı. Son nefesinde iken de emekçi kaldı!
Anne! Ömürden ömür gider mi?
Söyle! Kömürden ömür biter mi?