O bir sakız ağacıydı, alelade;

Bir gün o yeşil sahile çıktı geldi,

O zaman bu zamandır memnun yerinden;

Seyreder bulutları, göğü, denizi.



Tanrı adını işitmedi ömrünce;

İnanmadan da madem yaşanıyor diye,

Rüzgârlı bir kıyıda, sevinç içinde,

O bir sakız ağacıydı, yaşadı sade



Titreşirdi rüzgârla güneşli yaprakları;

Ömür sürdü öyle hoşnut dünyasından,

Aydınlıktan uyku tutmazdı bazı gece,

Motor sesleri duyulurdu uzaktan.



Anmadı geçenleri bir defa bile;

Ne uğraşır mesut olan gelecekle?

Bir avare misali, günü gününe,

O bir sakız ağacıydı, yaşadı sade.