gülerken ağlayan bi adamı yazıyorum sana
bu duygusal triplerimden anlaman gerekti ya
kanım döner içimde patlayan bi kaç bişey
dumanla yükselip düşüşlerimde son bulurdu ya
nasılsa bilmiyorsun hergeçen gün ölmeyi
çıkarmadım hala giyiyorum bu kanlı gömleği
bıraktığım sokaklarımda hislerimle yüzleşip
seninle varolan bu genci istemezsin görmeyi
nasıl biran içindeyim inan önemi yok
bu paramparça kalbimin ben anladım ki değeri yok
düşünme unut gitsin herşeyin yalandı belki
yokluğunda gördüğüm bu ızdırabın acısı çok
sorma lütfen hiç bir şey yaşarken unuttum
sen gidince ben bu kalbi şarkılarla avuttum
bozuldu psikolojim bu yüzden ben böyleyim
her gecenin sabahında hayalinle konuştum
susunca olmuyor sözüm geçmiyor bu kalbe
bitmiyordu yalvarışlarım benimle her nedense
nihayetinde seninle doldu bak satırlarım
ve kimbilirdi ben yazarken aktı gitti gözyaşım bee
özledim desem bi 5 dakika benimle kal
anlat haydi dinlerimde bitmesin bu kez masal
sonunda olmasın bu ayrılık hayli zor
bu can çekişlerim seninde canını bigün çok yakar


gittiğinin tam beşinci yılına giriyoruz
hayal mayal hatırlatır bu parça sende biliyosun
gözlerin kadar güzel değildi hiç bi şey
ve beş yıl oldu görmedim başkasına bakıyo mu
bilmesemde hislerim yanıltmıyor beni
bi başkasında bulduğun mutluluk herşey mi
kurusu bende hala verdiğin güllerin
umut kapında dökmek istedim yalan mı söyle bi
bi kaç satırlarla başlayan bu derdimin
bu sayfalarda yazdığım kadar uzundu bak
çok mu yazıyorum yoksa çk mu geldi lan
satırlarım satır satır aşkı yazdı bak
bakınca gökyüzüm karardı sanki nisbeten
kayınca tek bi yıldızım adın düşerdi dilimden
hayalda olsa nolur görmek isterim bi kez
seninle canlanırdı belki aşkı ölüme terkeden
herkesin dilinde oyuncak misali ben ve
sanıyolar ki mutluyum bu hal yazar çok beter
görmüyorlar hergün ağlayışlarım kolay mı
düşünce dizlerim kanardı anne sorma be
küçükken aldılar elimden herşeyim kayıp
gülünce gözlerim benim bi damla yaşla ıslanır
tüm yaşıtlarım sokakta mutlu gezerken
ben hergeçen gün ölüyorum lan ölüme doğru yaklaşıp