Son sözlerin söylerken; aklımdan gidersin sen,
Yalnızlığın altında kaybolup erirsin sen,
Pişman olmuş kalbinle öfkeni bastırırken
Kuytu bir boşlukta ölümü beklersin sen

Geriye kalan bir tek yalnızlığın
Şimdi sessiz, uzak diyarların
Bilsen ne boş, ne çok hataların
Kalbin ağlar, susmaz pişmanlığın

Bir tek dostun var şimdi uzaklarda bekler seni
Kimsesiz ve sessiz usulca dinler seni
Vakitsiz çekip gitsen de
Dönersin bir şekilde kim bilir o gün gibi

Eskiden buralarda gülüşen çocukların
Parlak mavi gözlerinde neden görünmezsin
Çok uzak diyarlarda özlemsizlerdensin sen
Yalnızlığa gömülüp de terk edilenlerdensin

Bir tek dostun var şimdi uzaklarda bekler seni
Kimsesiz ve sessiz usulca dinler seni
Vakitsiz çekip gitsen de
Dönersin bir şekilde kim bilir o gün gibi

Ağlarken köşelerde sessizliği seçersin sen
Yanından geçer hayat oturur izlersin sen
Kirletilmiş gölgelerde görünenlerdensin sen
Bir başına çaresiz yok olup kaybolurken

Geriye kalan bir tek yalnızlığın
Şimdi sessiz, uzak diyarların
Bilsen ne boş, ne çok hataların
Kalbin ağlar, susmaz pişmanlığın

Bir tek dostun var şimdi uzaklarda bekler seni
Kimsesiz ve sessiz usulca dinler seni
Vakitsiz çekip gitsen de
Dönersin bir şekilde kim bilir o gün gibi