En yoğun hislerimi yirmi yılda biriktirdim
Şimdi gidiyorum evet ve dersiniz bu çocuk kimdi
Hayatımda kimse artık benim içinde özel değil
Çok küçükken belki vardı bi kaç kişi özendiğim
Onlarıda unuttum bak zamanla hep yok oldular
Hiç bi dostum kalmamışsa nedeni bence bu korkudan
Ama yinede mutlu etti yıllar yılı istanbulum
İyisiden kötüsüne her çeşitten insan dolu
Belki geçmişimden olan hatıralar özler seni
Mutlumuydum bilmiyorum uzaktayım dönmem geri
Adına şarkı dahi yapsam fark edipte görmez beni
Bu şehirde sadece ailem bana özlem verir
Üzerimde kokun var ve yanağımda bi busen
Sen yanımda olursan tek bu suretim gülümser
Farkı yoktu varlığının gördüğüm o bi düşten
Bu dünyayı yakarım elbet bi gün kırılıp üzülsen
Nakarat
Gözlerim kapanır uzakta geçmiyo günler
Herşeyi çözebilen dilimde kalmadı cümlem
Beni sana anlatabilecek ne kaldı bak dünden
Ama hayatın neşesini kaybettim hiç gülmem
2.Verse
Bana artık sanki zarar aldığım bu nefes bile
Çok bekledim gelmemişti o tek cümle gitme diye
Neden şimdi üzülüyorum bilmiyorum içten içe
Hayat banada yolunu çizdi gelme bide sen üstüme
Aslında uzak değil uyurken hep yanımdaydın
Terk edilmek garip duygu insan olan darılmaz mı
Söyle bana hatam varsa git ve yüzüme vurma artık
Hayatımda ilk kez aşık oldum onuda aldı tanrım
Başka birine ver bu kalbi benimle ilgilenme
Bi kere öldür bitsin herşey çünkü hergün ölmektense
Tek çözümü bu olmalı ve batuhan artık uzak sana
İki tarafta bunaldıysa bitsin herşey uzatmadan
Bi gün denk gelirsek bile selam verip gelme yanıma
Senden ayrı yaşarken bak,iyileşirmi sence yaralar
Boşluğunda merak etme başka yüzde aşkı aramam
Kilitlendi ruhum artık sen dışında kimse açamaz