lower Emre:
Gözlerini bana geri ver, Ellerimi tutup beni sev,
buralar Yoklugunda caresiz oluyor...
Erdo:
Yine eskisi gibi sen Ellerimi tutuversen,
beni buralara mahkum eden o Gözlerin tutsak olsa bi yeniden...
Slower Emre:
Unutamam Yar seni ben, Gözlerini sakin kapama,
Saclarina dokunsam yeter Sevgilim bana...
Erdo:


Yeni bir Sans daha ver, bir kez olsun geri gel,
yazik olmasin uguruna harcadigim zaman öyle kolay silinmez...
Slower Emre:
Hadi kalk gülüm bana gel, Nefes oldun bana sen,
bu defa inan ya seninle ölmeye geldim ben...
Erdo:
Tutmaz Ellerim görmez Gözlerim,
yine Rüyamda bak bu Gece senleyim,
Gercek olmuyor, giden dönmüyor,
Günler hep bosa geciyor...
Anilar tek Tesellim, Acilar Can Yoldasim,
Manzaralar büyük bir Bosluk, Gün Batimi Ilhamim...
Mutluluk Resminde seni cizdigim her Kare baska seyler anlatsada,
asil olan neymis bilirmisin?
Askin Resmini cizen herkesin Kaderi ona her ne kadar nazik ve kibar davransanda, bir Gün eninde sonunda bu Elimdeki Kalem gibi bitip tükenmekmis....