Nakarat:
Yara! Etimden parçasın, ah, söküp atamam
Beni yarınlara sal, nasıl ağrıyor anlatamam
Bi ara çarp, onun yüzüne yine 'kana”
Kabuğunu paramparça eden kadını 'yine ara”

Verse:
Bi dakka dinle, cümlelerime hayatında yer ver
Ölümü gördüm, önümü kesti, çünkü yüzünü hatırlatan yerler
Dilimde paslı kelimeler
Yani söylendiği andan itibaren, iltihap oluşturan birşeyler

Sensizlik adıma yazılan en acıklı şarkı
Nefesim senken, bir cesetten var mı farkım? Haydi göster!
Bana hayatı anlatıp dururken sen
Tebessümüm inandığımdan değil, hüznümden

Dostluk imkansız, bari düşman olmayalım
Sanırım artık, daha da güçlü olmalıyım
Sen demiştin ya, ne olursa yılmayalım
'Peki kaç yıl oldu ben yılmayalı?”


Giderken birşey söylemedim yazdıklarıma say
Takvimlerimin üstü başı açık üşüyo sonbahar
Cesaret topraklarımın üzerine düşüyor korkular
Sen eskimedikten sonra, yeni bi yaraya yok mahal

Dudaklarında kaldı mı adımın bir hecesi?
Bir umudum var, onu da var öldüresim
Nasıl olur gerekiyordu kal demesi
Sen gittin ardından öldü resim

Artık acımıyor da yerini bilmek dahi acı
Bir şarkı çalar, bir gece artık.
Hangi meyhane açıksa orda işte
Geçti iş işten, geçerken ruhumu geçirdiler şişten

Nakarat:
Yara! Etimden parçasın, ah, söküp atamam
Beni yarınlara sal, nasıl ağrıyor anlatamam
Bi ara çarp, onun yüzüne yine 'kana”
Kabuğunu paramparça eden kadını 'yine ara”