Hoş gör ama boş verme hayatı,
Çoğu zaman acı ama canın çok tatlı,
İnkar etmesi güzel ama böyle,
Herkes ölür ama yaşayamaz hayatı.
Yaşadığım her günü,
Yaşarım sanki son günüm,
Geçmiş hesap, kitap, kördüğüm,
Bu okul; eski okul, takip et bu oku,
İzmir'den başladı yolculuğum,
Öncesi tek perdelik boş bir oyun.
Hip Hop! Ruhumu doyurur, olduğum gibi ol ruhun yorulur,
Ah deme, Oh der düşmanların,
Büyüdük deriz alt edip düşmanları,
Hiçbir an vazgeçip de düş kurmayı, pes etmedim, sözlerim vardı,
Seni bana bağlayan,
Ardında kötü niyet aramadan,
Bak şimdi karanfiller asfaltlarda.
Kaldırım taşlarının altında kumsal var,
Tutuşamadan el ele nasıl yaşarız,
Bu aralar eski günleri aratırız,
Aradaki farkı bir kerede kapatırız(Eğer istersek).
Hoş gör ama boş verme hayatı,
Çoğu zaman acı ama canın çok tatlı,
İnkar etmesi güzel ama böyle,
Herkes ölür ama yaşayamaz hayatı,
Pişman değilim ama hiç tam değil hayat,
Biz tam aşarken yeni düşmanlar geldi.


Zaman aşmam diyor,
Nasıl geçtiğini anlamadan geçiyor,
Öyle bir geçiyor zaman,
İçindeki boşluğu dolduramıyor insan,
Buna çözüm olamaz hiçbir lisan.
Dünya ise çoğu zaman 1 Nisan; Eşşek şakası,
Yaka paça giriyoruz birbirimize,
Oysa can feda sevdiğimize,
Binlerce yıl nasıl geçtiğini anlamadan geçiyor ve ilaç olamıyor yaralara zaman.
Kahvaltıda süt ve bal yerine kan ve göz yaşı,
Ne bir merhem var ne de bu hastalığa bir aşı,
Taş üstünde taş omuz üstünde baş,
Barış yaşanmaz kazanılarak hiçbir savaş.
(Gel gör ki)Birbirimize sarılamadık öldü Deniz,
Birbirimizi sevemedik öldü Yavuz,
Biribirimiz için var olamadık, şimdi yokuz,
Ne ilk ne de sonuz.
Hoş gör ama boş verme hayatı,
Çoğu zaman acı ama canın çok tatlı,
İnkar etmesi güzel ama böyle,
Herkes ölür ama yaşayamaz hayatı,
Pişman değilim ama hiç tam değil hayat.
Biz tam aşarken yeni düşmanlar geldi,
Zaman aşmam diyor.
Nasıl geçtiğini anlamadan geçiyor,
Öyle bir geçiyor zaman.