(Sorgu Verse):



Herkese sordum hayatımı sordum

hep hayrına yordum ben irimle doğdum

ders aldım olmadı kaldım

ders verdim gülmedi bahtım

can istedim canımı aldılar

kan verdim damardan attılar

yüreği esirgemez oldukça esir alıp yüreği çizip bıraktılar

uzun yol bu sukut yok oldu hep savaş entrika yılan sokuldu

tenimize geceleri kaç tilki dokundu elveda pembelikler diyerek

parmağımı kırarak çıkardım onu

bir bahar akşamı o kokuyu özledim

ve semalar küskün bana ve dengesi bozulan uçurtma yolunda bu rap

bir oraya bir buraya derken ayak üstü vuruldum

daha vakit erken ben bugün ölmem yardım etmeyin

yıldızım kayar ama önemsemeyin

bir gün ansızın çıkıp geleceğim suratınıza tükürüp geri döneceğim

duvara son çiziği kanımla atarak onu bunu kaderimi kurşuna dizeceğim

ben yalancı ben umursamaz ben kokar zemin farkına varmaz

iz bırktılar sildim hepsini

boğucu bir sesti bölen gecelerimi

hecelerim adını kağıda dökerken melodilerimi cihana sığdıramazken

tek resimde yakdım sureti ben öle dirile gözünün içine bakarken





(Kodes Verse):

Yaz, tek bir cümleye hapsol vede kaybol gözlerimden

sonsuza dek sürmedi son tren kalkar o şehirden

bu yok olası şehrime ama olsun rüyalar var düşler var

sen yoksun bir kerede benim içn yansın İstnbul

(lanet olsun her umuduma)

15 ay kapımda bekler

ben neyler tek vede yek yoluma

gece nöbetleri arkadaş olucakmış bana sorucakmış her gece (birileri)

seni hani dramıma ortak ettim ya affet inan istemezdim tüm olanları...

gecenin çığlığı son bulur güneş doğar kentime tam vakti

ben ve İstnbul hüzüne boğuk 2 yorgun aldı yolunu belkide son kez

ilk kez içi acı dolu bir kalp hissediyorum saat 07

hadi gel bitsin hadi gel gömeelim herşeyi anmayalım bir daha geçmişi

başladığım bir yer vardı tekrar ordayım tekrar kimse yok ve tekrar tekrar tekrar edicek bilirim

korkuya kapılma alışkınım bir kez daha çekerim

derin bir iz var içimde kalbime kilitli düşlere eziyet ederken her gece boşver gerisini bilme...