Sen gittin diye mi kalbime yağıyor karlar
Yüzümün bu beyazlığı sanma ki kardan
Sen soğuksun diye mi İzmir bana çok soğuk
Kalbim alevler saçarken bakışlarım pek donuk.
Fırtınayla taşınmıştı kırık kalbin parçaları
başa sarıp tekrar dinledin mi bir parçamı
Tekrar çatıp kaşlarını hissettin mi yaşlarımı
Sence hayat başladı mı o kalbin hiç taşlandı mı

duymuyor ki kulakların bağırsam da çare yok
boğazımı patlatsam da sen bir belirti yok
al sazımı parçala notalarda duygu yok
ışıkları kapatmayın gözlerimde uyku yok
her sözümde sen varsın sözlük senden ibaret
ve gözümden damladın düştün ordan affet
kıpırdama dur kalbim düşmesin bi afet
kaç kişiyle berabersin hadi itiraf et
gözlerimden akan yaşlar topraklara karışsın
bir fidanla barışsın ve gül olsun kırmızı
benden haber ulaştırsın yarim onu koklasın
koklasın da gerçek aşkın gücü neymiş anlasın
gülmeyecekse yüzün akan yaşlar sebepsiz
giden gelmez unutma giden zaten gereksiz
önemin yoksa hayatında önemi olmasın hayatında
nem olmasın yanağında yeter artık ağlama
yeter artık ağlama kendini harab ettin
cenaze mi çıktı sanki alt tarafı terk etti
başkasını bulursun ama sanma ki unutursun
güz yaprakları gibi kendini kurutursun
anlatamam hiç kimseye içimdedir acım derin
bakıyorum o köprüye sen gelmezsen ben giderim
zor değil yapacağım bırakmam yeter boşluğa
değmez ki biliyorum o yaşar hep mutluca
Avuntular ilaç değil fazla gelir bünyeme
aşk yolunda şehit olsam bakarlar mı künyeme
sus deme... biliyorum duymaz o
karanlık kaçtıkça lambalar sönüyor
Gözlerim seni arıyor en derinlerinde kalbimin
Bağırıyorum, cevapsız kalıyor çağrılarım
Ağlamıyorum, gözlerimden birazcık sen taşıyor
Yanaklarımdan süzülüp ayaklarımın dibine damlıyor
Sessizce damlıyor, tutamıyorum ellerim titriyor
Bulutların üstüne çıkardığım sevgili yerin dibine giriyor
Gözlerimden, ellerimden kayıp anonim bir masal oluyor
Beni çocuk gibi avutan, usulca uyutan bir masal
ışıkları kapatmayın korkuyorum çok karanlık
biliyorum güneş doğcak yağıyo bu kar anlık
siliyorum sözlerimi beğenmeyip tekrardan
yazıyorum el emeği kalp nuru döküyorum
peki sen nerdesin seni arıyor şu kalbim
adını yazıp karalamakla geçiyor saatlerim
unuttum desem de özlerken kafam yastığımda
seni özledikçe kendimi unuttum aslında
aslında baktımda ihtiyacım yok sana
avuntular bile soğuk üşüyorum sarılsana
ben kendime sarılmış donuyorken odamda
kim bilir şimdi o hangi yorgan altında