Verse 1:
Bugünüm dünlerimin yansıması
Suçum var, kelepçe yok gözlerin kararması
An gelir ve vücut bulur sözlerimin sarılması
Ben hep aynı kadın ve hep aynı Kasım

Rutin hep yol, nefes almak zor
İzleri kaldı bugüne kadar bende söylediğin her şeyin
Duymak istemiyorum çünkü suyu çıktı gerçeğin
Ne kadar tavır varsa etrafımda mertçe değil

Sen hissetmedin ki çığlığı görmedin hiç acıyı
Çünkü koklamadın resmi ve hiç duymadın denizi
Kalmadı dilimde tüy sövmekten benzim attı çünkü
Bilmiyorsun genzi nasıl tıkar hayat tatlım

Bana güzel şeyler anlat baştan al ve anlat
Çünkü kuramıyorum iyi bir şeylerle ben saltanat
Çünkü ben istemiyorum iyiliklere borçlu kalmak
Çünkü aklım bana yakın, yakın kavramıysa uzak

Nakarat:
Yine oldu yine durdu
Kalp öldü uzaklarda bir yerlerde…
Başka yok başka yok
Hayat yok başka yok bir yerlerde…


Verse 2:
Kaldır artık perdeleri bu seni de beni de kandıran
Rüyalara daldıran saklı diyarlarda sandık al bu
Bende sabır bitti çıkmaz bıçak girdi karnıma
Dinlemekten oldu herkesi hiç konuşmadan sorma

Hayat ve sen özünde kalmadı bir şey gözümde
Kayıpsak artık anla kargalar gökyüzünde
Bu yüzden anlamı yok çırpınışların
Bu yüzden bu kadar sıkmaktan böyle kırdım dişleri

Bilmem ben bağlılık nedir bildiğim göçmektir benim
Kafilenin ta kendisiyim ben hem de çöldeyim
Sahte tüm duygularınız ihtiyaç yok sen de gör diyeyim
Siyah bir film şeridi, aynı kör gibi…

Saymadım , kaç oldu yıllardır
Yine de saymadım, içimde kalmadı
Hiçbir şey olmadı geride bıraktım
Kimseye sormadım, kimse de sormadı…

Nakarat x4:
Yine oldu yine durdu
Kalp öldü uzaklarda bir yerlerde…
Başka yok başka yok
Hayat yok başka yok bir yerlerde…