VERSE 1 :
her nefeste nikotin çeker bu kafa kaç dert gördü kanka
bak yanarak yaşamak kolay mı kanacka
gözlerinden her bi nota bana da
damara kan vuran bu kalp dediğiniz içimdeki kara taş
dünya döner güneş küser düşer bi yana yas
bu devir şeytanın hala kendini bi bok sanar aşk
yavaş yirmi beş kurşun yedim ben arkadaş
mutlulukla benim oynadığımız oyun saklambaç
aslan aç ormanında yalnızım
kader denen çizginin sisli yollarında kalmışım
ben kollarında sanmışım kendimi, çok yanılmışım
her ortamın yabancısı ne hazin yok sayılmışım
kafam kırık tüter duman güler yalan
benim sırtım yere gelmez de işte bazen çok döner kafam
sönmez yanan bu yara ömrü al ve bas kumara
her nefeste nikotin çeker oksijen dar bu ara

VERSE 2 :
bilinmeyen bi meçhule uzar gider geceler
gökyüzü güneş ve mutluluk bulunmayan bi yerdeler
uçar gider seneler onlar hep biraz ilerdeler
beyaz bi kağıda gömülür susar biter heceler
kesilir soluk bu yolu çok yürüdüm bıktım artık
geçmişimdeki tüm gecekonduları yıktım artık
sıkıldım artık bulutlardan homie çıksın artık
güneş ve şu kalbimdeki eski resmi yırtın artık
fena hırpalandık iz bıraktı bende sis
bıraktı, derde saldı üstümdeki iz çıkarma bilmem
gelde bak şu filme gel yakından izle
şahidim şu caddeler inan her gece bela benimle
enkaz yerinde tabut bekleyin bi cesedim
nefesim öldü benden ne bi tablo kaldı ne resim
neresi burası ? burası labirent
ve hayat göz yaşıyla karışık içilen kanlı pert