Dert!
Gözümde hiç değerin yok,
Seni sabretmek acılarımı ertelemiyor,
Bunu kalp yemiyor,ben onu yiyecek sanardım,
Aşk tükettiği kadar ömrümü çaresizce emiyor.
Lan dert!
Göremiyorum gözüm yok,
Bana şarkılarım bile artık yakından gözükmüyor,
Diyecek bir sözüm yok çünkü aşk üzülmüyor,
Benim seninle başlayan bir gündüzüm yok.
Seni aradığım yerler bile kayıp,
Bana geleceğinden yanıma geleceğini ayır,
Seni beklemekten ölüyorum lan,ayıp değil mi aşka?
İnsan olmadığı hâlde aklını sıyırır.
Ben sakladım kalıbımı yokluğun çalar diye,
Elbet unutacak aşkını unutamam diyen,
Beni kaybetmeyeceğin bir yerinde tut,
Sana yazdığım tüm şarkılar aşka hediyem.
Nakarat : Nasıl başladığımı bilmiyorum,
Bu yağmur hiç dinmeyeceğini bilmiyor! (Bilmiyor)
Nasıl başladığımı bilmiyorsun,
Yalnızlığımla birlikte şarkılar gitmiyor! (Gitmiyor)
Aşkı kaybedene geçmiş olsun,
Yalanlar yalan olsa da olduğu için doğrudur,
Kader bile kendi kaderinden soğudu,
Aşk oturmaktan,ben ise yorulmaktan yoruldum.
Ben sana tutukluyum kalbim ise nutuklu,
Sen ve ben dünyadaki iki ayrı kutuptuk,
Dertlerim soluktu ve acılarım oluktu,
Sen kalbimin son programına katılmayan konuktun.
Dert beni sevemez ki sen beni sevmedikçe,
Hiç kimse seni unutturamaz ölüm ölmedikçe,
Aşk dönmedikçe ben dönmem aşkımdan,
Hiç bir yemin aşkta tutulamaz boşa edildikçe.
Bu düzenin görünmeyen tarafı bozuk,
Yeter ki sen yürü bana,ben olurum ayağının tozu,
Kalbim efkarın çaresizliğine tutsak,
Seni sevmekten kaçırdım aşk dozunu.
Nakarat : Nasıl başladığımı bilmiyorum,
Bu yağmur hiç dinmeyeceğini bilmiyor! (Bilmiyor)
Nasıl başladığımı bilmiyorsun,
Yalnızlığımla birlikte şarkılar gitmiyor! (Gitmiyor)