Dur bi dakika düşün dedim hatırlarmısın ki sen ?
Saçlarımı yolmuştum elvedamı ederken
Parçalandı sol yanım ve darmadağın düşlerim
Bitmesini istemezdim başlayan bu hayalin
Ellerimde bir resimle falçatayla bir damar
Kestikçe kesiyorum azdı bende ağrılar
Duygularım kör düğüm eller etti dost nazar
Akar gider kanlarım kazın bana bir mezar
Alistim artik sensiz yasamaya
Vurunda alın hersey param parca
Kalmasin ondan artik bana hatira
Adi vicdansiz gerisini sorma
Sevgiyi bilmeyen lanet olsun ona
Unutamadim sanma coktan unuttum korkma
Sendedi hata kahpelikti son moda
Ne oldu simdi mutlumusun orda
Mutlu degilsen agla bahtina
Ben mutlu olmadim sende olma
Kac kere öldüm inan senin ugruna
Gidiyorum artik sevmem bir daha
Bu sarkim olsun benden sana beddua
nerden başlasam bilemiyorum
tam 17 senedir boşa yaşıyorum
nasıl geçti gitti anlamadım
şimdi geçen o yıllara yazıyorum
hayat işte öğretiyor herşeyi
sadece öğrenemedim birşeyi
çok istedim başaramadım
yaşayamadım lan aşkı sevgiyi
herkes diyo bu çocuk bi serseri
sordunuz mu neydi ki derdi
kim bilebilir ki sevenin halini
ortada kaldım yok bi sahibim
şahidim oldu kuytu geceler
sorsana anlatsın beni geceler
heceler bu dilim yine ismini
haykırışlarım yine seni söyler
sen yokken tertemizdim
sen varken herşey güzeldi
sen gittin hayatım bitti
film gibi geçti bu gözümün önünden
dün gece yine resmin elimde
kan dolu gözlerimle ona baktım
ilk günkü gibi içimi sızlatır
seni hatırlatan herşeyi yaktım
Benliğim bu harab içinde selsefil duygular
Duygularım yarım kaldı yarınımı çaldılar
Her gecende yokluğunda kalbime giren sancılar
Ben aşkıma harman iken odama dolar dumanlar
Ayna karşısında bazen kendime bakarken
Ellerimde resimlerle bileklerimi keserken
Belki döner diyorum kesme kendini
Kömürdenmi yazılmış kara hayat çizgisi
Olmayacak bir dua edemem beddua
Ben tenine hasretken sabahlarsın onunla
Önümde yazılmamış binlerce boş sayfa