Unuttum kendimi uyuttum dünleri
Ve bir kaç sigara dumanına hapsolmuş dünlerim
Rabbe sundum affı başım eğik kaşım çatık
Aynalar yalancı gördüğüm yabancı
Bu benmiyim hayır kalbimin külleri
Aylar önce her cümlemin sonuna koydum ünlemi!
Günleri dahi hatırlamıyorum
Kendimi kaybettiğim günden beri
Dünden beri dünden yeni bir ben karşınızda
Sonunda olsakta yolun şansımız var
Solumda günahlar sağımda başıma doğrulan bi silah
Tetiği çekmek için bekliyor ilah
Herşeye inat yaşıyorum da artık yok tadım
Bağırmaktan kaçtı sesimin oktanı aklım gibi
Rüyadan kalktım dimi
Düşünmedin bir kez bile yaktın beni
Sonra yaktım seni affet beni
Karanlık yine dört bir taraf
Ortasında ben görmelisin halimi
Sonra annemin her gün içme derken ki halini
Az kaldı bitirebilirim vademi
Lakin doldu zaman kafam her dakika duman
Sesimi duyan binlerce insan varken sen sessiz kal
Duruluğunu koru isimsiz hikayemin sonu
Varmı başka sorun!!
Rüzgarla birleşip yağmur dövüyor penceremi
Bence çıkış yolu ölüm söylesene sence nedir
Teninden bir parça için feda ettim her gecemi
Yıllar sonra sorarlarsa oldu bitti der geçerim
Halbuki öle değilsin sönmüyorsun içimde
Gözümde yokluğun ölümle aynı bitimde
Özleminin rampasındayım dizimde ağrılar
sevinç heyecan hepsi gözlerinde kaldılar
Özlemin suspayı konuşamadım kaleme hasretim
Yokluğun dumanla indiriyor yeryüzüne kasveti
Gittiğin günden beri rüyalarım kantetik
Döndüğünde gitmiş olucam saniyeleri say derim
Var demi mutlu eden benden işler sandığın
İçinde aşkım var git sakla bence bu sandığı
Sorun şu ki ben değilim kollarına sardığın
Kaçıncı ölüm bu artık zaman beni geri sardığın
Kalbimi taşıyan kabırgalarım çatlıyor
En keskin virajdayım farz edersek aşkı yol
Kanalın dokuzu ve ben bağımlıydım sana
O piç baskın yapmış dediler ki başka yok
Aşka tok bu yürek fakat harmanım hala sana
Çünkü beni eriştirmiştin kafanın en alasına
Bu aşkı sığdırmak kolay değil satırların arasına
Bu kadar yeter hadi hoşcakal yazarım ara sıra