yıkılır dengen..
bi bakmışın sevdiğin kıza dersin yengem
geçtim serden.. vazgeç sende..
gönül bağlanırsa kalkar gözlerden perde
hayat, elbet alır bize verdiklerini
bu vücut kaldıramaz artık senin gelgitlerini
biliyorum, herşey yalandı ama,
aklından çıkması zordur dert edindiklerinin
neden diye sorma.. neden diye düşün
sence yazın ortasında bi insan neden üşür
hayal etme sakın! seninde yıkılır düşün
kalmadı gücüm, henüz almadım öcü
mutluluk vermedi hayat lâkin borçlu kıldı
Beni bi kurşuna kurban edebilecek hangi zındık
Kuşan zırhı! Bazen otları ezilen bi kırdım
Yahut algım bitik, harap düşer, çıktı kırkım
İnandıkça kaybettim ve bi hayli zahmetli
Uyandım! Vücudumda ki et değilde kasvetti
Azletti bizi yağmurlar ama bana kastetti
Ruhum karşı geldikçe bende ona azmettim
Bunada katlanırız! neleri gördük


Sokak lambasının altında ışığımı söndür
Karanlıkta değil ama seni dinlerken kördüm
Ne yapalım kader ağını bize böyle ördü
Elimde solan bi gül, aynı çirkinlikte bi gün
Susmak zararına.. bi büyük devir, dökül
Ellerin titrer derken ne de eğil, bükül
Bu sefer kurtulamam, bu sefer büyük yüküm
Aşikâr, gözyaşlarımız azizdir..
Kağıtlara yaz, sonrasında yak ismi..
Anlık bir histi, bu parçada neler gizli
Sus.. de ki; bi-iznih
Gönül konaklarımın ortak adı virane
Yeterli kalır mı bilmiyorum yazsamda kitabe
Gösterdim dirayet, neden sonum hep felaket
Sen algısı.. kurtulamadığım bi feraset
Elveda.. bu paragrafta satır başım..
Hiç düşündün mü her seferinden neden çatık kaşım
Ben huzuru ararken sessiz arka sokaklarda
Çatlayıverdi birden sabır taşım!
Susmak bilmiyorum ama gömüldü cenazem
Güçlü olamadı hiç bi sefer iradem
Sessizim bi süre gökyüzüne hitaben
Bu sözler... sana binayen..