Nefretle uyandım bu sabah gözümü açtığımda
Yıkadım elimi yüzümü çıkdım şehrimin sokağına
Oturdum yaktım karnım açken şimdi bir sigara
Sessizce izledim gelip geçenleri

Lan ankara ne varsa aldın işte benden
Bende sildim seninle tüm geçenleri
Kolay değilki unutmak kazınmış kalbine
Bazı şeyler kahrolası değilmi

Anlat sende anlat bana ankara
Yakarken canları seninde canın yandımı
Yaşarken hayallerimi sen bir andan çaldın
Oysa kandım yaktın üşürken ayazında

Anlamını kaybeder sönük gelince yarınlar
Nedense yaşanmış gidince bir kuruntu var

Takvimden silince düşer gider be umutlar
Ne varsa boşver bugün yine yenik çıkar

Yürürken yolunda emin değildi umutlar
Doğan güneş yalandan hep yüzünü sakladı
Karanlık çökünce tüm ışıklar kapandı
Düşlü rüyalar özleminde çöküşlerdeyim

Bazen hislerim düşlerimle eş değer değil
İstediklerim beklediklerimden ayrı şey
Her bi yanda yalanlarına sığınmış insanlar
Her anımda artık onlardan uzak duruyorum

Yakınca bir duman daha biterdi sanıyorum
Sevince yalanları doğru insan olamıyorum
Bakınca pencereden gülen yüze soruyorum
Hayat artık gerçekden doğru yoldamı

Giderken bir daha dönüpte bakmam ardıma
Seversem acıları ben hep bu puslu yoldayım
Varsın olsun bi günde bende mutlu olsaydım
İnanki hayatla düşünce farklı yoldaydı