Mutluluğun nirvanasındayım ve söyleyebilirim yeri gelmişken
Ben sadece huzur istemiştim ama ortaya karışık seni vermişler
Bakma bana o dakika tamam dedim yeter ki gül
Senden öncesi bi ters bi düz senle başlar ve senle biter
Gülüm anlıyorum senle karışıyorum heran varsan tamam
Bu aşk üstüne basmaksa bak
Adını yazıyorum yürüdüğüm asfaltlara
30 haziranı en hassas yapan aldığım en büyük hediyedir o
Ne demeye saat on ikiyi geçmiyo durdu durdu bu akşam zaman
Belki bu aşk bana zarar ama katlanırım bana kızma ürküp uzaklaşırım
Peki paranoya yaratırsam bile diyemiyorum bana bükme dudaklarını
Zaman o ki bizi biraraya getiriyo bi bildiği var
Can tamamdır
Ben seni nefret duygularımı yitirdiğim andan kazandım
Anlam kat bana
Başkalarıyla karıştırıyodum başta başkalarıyla kırıştırıyodum
Ama yaşta kalınca kuruntu tadında bu duygu tam anladım aşka varınca
Yine anlıyorum bi bakışa yazıcak kadar hatta kucaklaşmamak
Tetikten akıcak kana yoldan çıkıcam yada her yol sapıcak sana
Daralıyorum bir iyi bir kötü
Ben sana değil insanlara kuduruyorum öfkeden
Her gün seni karalıyorum iyi ol yeter
Bitiyo mu deme yanındayım korkmak sana yakışıyo mu
Ben senken biz olduk
Gelmek yada terketmek mi zor ki seni bıraksam erkeklik mi kaldı
Her yer züm yadığım her şiirde sen varsın
Kötü gününde bile yer yer gül
Ben tebessümüne savaşırken ederim her dansı
Kılına zarar beni çıkarır zıvanamdan
Kimseye güven olmuyo bu zamanda
Sana kızamam ben yanı başımda çakılı kal
Onlardan sakınıcam da bana sarılıcaksın adı çıkacak aşk diye
Bu harpte kim bilir kaç gövdeyiz
Ama bu hikayede sadece ikimiz baş roldeyiz

Nakarat
Yine bana yalnızlık yine aynı huzursuz gecem
Al beni yasaklarından ayır bırakma...
Yine aynı akşam yine aynı telaşlar bize kıyıp gittin anlamadım
Mutlu insanlar izledikçe yandım
Beni bırakıp gideli sen sözde yerini kaç kadın aldı
Aksine ben hep bizi yazdım onlar beni başkası sandı
Gidişinden ziyade hiç gelmemiş olsaydın aşka susardım
Gittin, bi kalem bi de seni beyaz kağıtlara yazması kaldı
Yazdıkça seni insanların aşkları doğdu
Onlar mutlu yanımda yoksun diye gözyaşlarım akşamı boğdu
Ah be annem oldu mu böyle söz de büyüyüp adam olucaktım
Gece gündüz bi güzelin yoluna şarkılar döküp yaşlanır oğlun
O güzel gelmez gel desemde hayatım yazarak geçer gider
Ve son bi buse konar yanağına acıyı katlamayı seçer giden
Koklayamadan ölmek seni düşündükçe tüm neşem biter
Sevgilim; olmadığın bi hayatın içinde ecel mi dert
Değil hiç olmadı hiç dolmadı yerin ben hep senin oldum
Olmayışın burktu yüreğimi sanki biri menekşemi yoldu
Seni yazmak zor değil ama 'gitme' demek beni yordu
Bakma onca şarkıya sen ben hep yalnızlığa sesleniyordum

Nakarat
Yine bana yalnızlık yine aynı huzursuz gecem
Al beni yasaklarından ayır bırakma...
Yine aynı akşam yine aynı telaşlar bize kıyıp gittin anlamadım
Mutlu insanlar izledikçe yandım