Verse:
Neyi anlattığımın bir önemi yok
Gidenler aklıma geri dönemiyo
Beynim uyuşuyo fakat ölemiyo
Aynada kendimi bile göremiyom

Klişeler üstüme yapışmış
Buna anneciğim bile alışmış
Seni tanımamış aklım karışmış
Aklımı karıştıranlar yakılmış

Aşmış bedenimi ölümcül sular
Meleklerim gönülsüz susar
Mezarına sur'a üfle bir tutam
Aklım bir olup senle sır tutar ?

Düğündüğüm benim yüzde üçümse
Düşünmek benim gizli gücümse
Aklımın kaybı bence bir lütuf
Şimdiki halimi izle gülümse


Portatif kalbim apandisit gibi
Gereksiz ancak tıbben gerekiyo
Hayatım bi çölde akan nehir gibi
Serap görenlere kısmen gözüküyo

Utanıyorum ama doğmuş olmaktan
İnsanlardan soğumuş olmaktan
Okulda bildiğimi okumuş olmaktan
Bileğime jilet izi dokumuş olmaktan

Sıkıntı bitince sıkıntı başlar
Bir nefes alsam kanım yavaşlar
Barışla barışanın aklı savaşta
Hazırım üzerime gelin yavaştan

Kafamda kurunca ilaçlar arttı
Tüm derdim benim kadardı
Duygusuz olmak basit bi sanattı
İnsanlar tanrıyı yarattı.

İçinde olduğum karınca yuvasından yer yüzüne doğru uzanan boşlukta.
Benim neden karınca olucağımdan haberim yoktu seanslarında.
45 numara üstü, gerçek bi tanrıyı andıran ayakkabılardan kaçtım
Bu dünyanın arafı bence yanlızlık, yönünü belirleyen paslı bi tabela.
Sahte bi gülüş tonlamasında tanıdığım insanları aynı sahtelikle gömdüm
Şimdi baktığımda tüm karınca yuvalarım ceset dolu, gömülücek yalnızlık kalmadı.
Öyle olsun dedim ismail. Ama adımıda ben seçmedim. Yinede öyle olsun dedim. Öyle oldu.