Ahvâli Efgan:
Anlamında kayboldum sana yazdığım o cümlelerin
Başını alıp gider belki düşlerinden belkilerin
Belki gözlerimden okursun
Sana bu aşkın düşüşleri sana baharın son günleri

Mecnun misaliyim , Leyla çoktan ölmüş zaten
Bi sigara yakmış duyguları gömülmüş zaten
Beni bekleme sen kader ağını ördü zaten
Sana katettigim bu yolda son durakda doldu vadem

Aşk nedir?Bi kış gününde yanmak mı ?
Gözlerinin derinlerine bir başına dalmak mı?
Bensiz o umutların yaşlansın
Gönlüme dokundugun her saniye başkaydın

Her saniye ölüme giden, nabzım artık atabildi
Saçlarına dokunmadığım o komalardan çıkabildim
Hapsoldugun ben çukurundan sonunda kaçabildin
Kaçtın ya gönlümden , her sevinci yara bildim

Nakarat:
Ben hala çocuktum ,masallarına kandım
Seni yoktan var eden gönlüm bir asır dayandı
Onca yaranın içindeyken bile bir sen acımayandın
Artık ayrı gökyüzündeyiz yıldızım kayar mı ?

Sana mektuplar bıraktım da hiçbirini okumadın
Ben hala yalnızım bu yüreği kimse saramadı
Kimse sen gibi, beni yokluğuyla sınamadı
Varlığına heba ettim, gençliğimi doymadın

Rope:
Sanki kıyametler kopmuşta biz ordan sağ çıkmışız
Sınanmaz bu duygular biz gökyüzüne aşıkmışız
kalbim hala paramparça kırdıklarını toplayıp gel
Artık çok değiştim bende vicdanını bi yoklayıp gel

O gün ellerimden bütün umutlar alınmıştı
Zaman yoktu gelemedim ya,prenses alınmıştı
Bir kaç güzel söze kandım nasıl böyle yanılmıştım
23 lük şu ömrümde bi nefretle barınmıştım

Artık eski tadını vermez fotoğraflar anlamı yok
Tam ortadan söküldük biz kader bidaha bağlamıyor
sevgim hala çok sıcak tekrar dokunma yanarsın
Benden kaçırdığın bakışla başka birini ararsın

Elimde bir şişe, kültablası ve hüzünlerim
Zulamda yalan tebessümler var bu yüzden üzülmedim
İçimi bi kez gösterebilsem sevdanın aklı kalır
Sen ki benim gökyüzümsün, tüm cihanda saklı yanım